از پشت شیشه عینک،استاد 

     سرزنش وار مرا می نگرد 

     گویی میداندچه ها دردل من میگذرد 

    می کند مطلب خودرا دنبال  

    بچه ها عشق گناه است،گناه 

    وای بر دل رسوای کسی،لشکر عشق بتازد بی جا 

    مبصر،امروز نامم را خواند بی خبر داد کشیدم:غایب 

    رفقایم همگی خندیدند 

     که جنون گشته به طفلک غالب 

     رفقایم هیچ نمی دانستند که من اینجا،دل جایی دیگر 

     دل آنها در پی درس و کتاب، دل من در پی شیدایی دگر