دیدی غزلی سرود؟
 

عاشق شده بود.
 

انگار خودش نبود
 

عاشق شده بود.
  

افتاد.شکست .                                                                                       

زیر باران پوسید
 

آدم که نکشته بود .
 

عاشق شده بود

گم شده

بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ 

باورم ناید که عاقل گشته ام 

گو ءیا او مرده در من کاین چنین 

خسته و خاموش و باطل گشته ام  

هردم از آیینه می پرسم ملول 

چیستم دیگر،به چشمت چیستم؟ 

لیک در آیینه می بینم که،وای 

سایه ای هم زان بودم نیستم 

هم چون آن رقاصه ی هندو به ناز  

پای می کوبم ولی بر گور خویش 

وه که با صد حسرت این ویرانه را 

روشنی بخشیده ام از نور خویش 

ره نمی جویم به سوی شهر روز 

بی گمان در قعر گوری خفته ام  

گوهری دارم ولی آن را ز بیم 

در دل مرداب ها بنهفته ام 

می روم....اما نمی پرسم ز خویش  

رهکجا...؟منزل کجا...؟مقصود چیست؟ 

بوسه می بخشم ولی خود غافلم 

کاین دل دیوانه را معبود کیست؟ 

او چو در من مرد،ناگه هرچه بود 

در نگاهم حالتی دیگر گرفت 

گوءیا شب با دودست سرد خویش 

روح بی تاب مرا در بر گرفت 

آه...اری...این منم...اما چه سود 

او که در من بود،دیگر نیست،نیست 

می خروشم زیر لب دیوانه وار: 

او که در من بود،آخر کیست،کیست؟ 

                                                    فروغ فرخ زاد

گریه میکنم

امشب گریه میکنم .گریه میکنم برا تو برای خودم برای تموم اونایی که خواستن گریه کنن نتونستن. برا ی تمام اون چیزی که خواستی ونبودم خواستم وبودی. امشب گریه میکنم به وسعت دریا به وسعت بیشه به وسعت دل عاشق.برای تو...برای تو....و به پاس احترام تمام تحقیرهایی که از دیگران شنیدم وهنوز شکست نخوردم

هر چه بادا باد امشب من به می لب میزنم 

                                                           دم ز نام زیبای حیدر میزنم 

می که ما گوییم الطاف علی ست 

                                                           مستی این می فقط یک یا علی ست 

(عید غدیر بر شما دوستای عزیزم مبارک..... )          

پاییز

از چهره ی طبیعت افسونکار  

 بر بسته ام دو چشم پر از غم را  

تا ننگرد نگاه تب آلودم  

این جلوه های حسرت و ماتم را 

پاییز،ای مسافر خاک آلود  

در دامنت چه چیزی نهان داری  

جز برگ های مرده و خشکیده  

دیگر چه ثروتی به جهان داری  

جز غم چه می دهد به دل شاعر  

سنگین غروب تیره وخاموشت؟ 

جز سردی و ملال چه می بخشد 

بر جان دردمند من آغوشت؟   

در دامن سکوت غم افزایت  

انبوه خفته می دهد آزارم  

آن آرزوی گم شده می رقصد  

در پرده های مبهم پندارم  

پاییز ای سرود خیال انگیز  

پاییز،ای ترانه ی محنت بار  

پاییز،ای تبسم افسرده  

بر چهره ی طبیعت افسونکار    

                                           ( فروغ فرخ زاد )

سسسسسسسسسسسلاااااااااااامممممممممممممممممممم  

دوستای گلمممممممممم 

دلم واستون خیلی تنگیده .شرمنده اینقدر دیر آمدم 

این معلمای..... از معلمی فقط امتحان گرفتن بلدن 

بلانسبت شما مثل بز درس می دن      امتحان میگیرن    منم فقط 

بعد از۱ماه امروز بیکار شدم.  

گفتم اولین کار بیام به دوستای خوبم سر بزنم. 

از شما که من فراموش نکردین سپاس گذارم